Kalakai

Tumatan Wikipidia Banjar, kindai pangatahuan
?Kalakai
Kalakai, Stenochlaena palustris matan Galing, Kabupatin Sambas
Kalakai, Stenochlaena palustris
matan Galing, Kabupatin Sambas
Klasifikasi ilmiah
Karajaan: Plantae
Divisi: Pteridophyta
Kelas: Pteridopsida
Ordo: Blechnales
Famili: Blechnaceae
Genus: Stenochlaena
Spesies: S. palustris
Nama binomial
Stenochlaena palustris
(Burm.f.) Bedd., 1876[1]
Sinonim

Polypodium palustre Burm. f., 1768[2]
Onoclea scandens Sw., 1806[3]
Lomaria scandens (Sw.) Willd., [4]

Kalakai (Stenochlaena palustris) adalah sajanis paku-pakuan angguta suku Blechnaceae. Pucuk wan daun anum kalakai ngini biasa diulah jadi sayuran di bamamacam wilayah sabakannya. Marga bgitu, kalakai ngini dipinandui jua lawan banyak ngaran nangkaya miding, mělat, akar pakis (Mly.); lambiding (Ac.); lamidin (Sim.); pau rara (Mand.); paku limbèh (Min.); paku hurang (Sd.); pakis bang (Jw.); bampèsu, maja-majang (Mak.); bempèsu, wèwèsu (Bug.)[5].

Paminanduan[babak | babak asal-mulanya]

Anak daun lawan pinggir bagarigi

Paku nang hidup di tanah, manjalar panjang hingga 5–10 m. Akar rimpang mamanjat tinggi, nahap, pipih parsagi, lungur atawa basisik sangat jarang, rancaknya batunas marayap.[6]

Dadaun dalam dua bantuk, nang steril wan nang fertil. Kaduanya baisi panjang antara 40–80 cm, lawan lunggai 15 –20 cm dan 8–15 pasang anak daun, wan satu anak daun terminal. Kakanakan daun lateral biasanya baisi palibaran nang mahirip daun kuping di pangkalnya, nang kada diampuni ulih anak daun hujung; kakanakan daun di hagian atas (mamaraki hujung) biasanya labih halus. Tulang daun utama lawan alur (liukan) di sisi atasnya. Kakanakan daun pada daun steril balunggai handap; bantuk jurung sasak, biasanya 15 × 3 cm, walau salalu bamacam ukurannya; halus, mangkilap, hijau kadap, pucat di sisi bawah; pinggirnya bagarigi; lawan kalanjar di pinggir anak daun parak pangkal. Kakanakan daun pada daun fertil bantuk garis, lk. 20 cm × 3 mm, parmukaan bawahnya hibak lawan sporangia.[7]

Catatan batis[babak | babak asal-mulanya]

  1. ^ Beddome, R.H. 1876. Supplement to The Ferns of Southern India and British India : containing a revised list of all the ferms of India, Ceylon, Birmah, and the Malay Peninsula and 45 plates of hitherto unfigured species, p. 26. printed by Gantz Brothers, Madras.
  2. ^ Burman, N.L. 1768. Nicolai Laurentii Burmanni Flora Indica : cui accedit series zoophytorum Indicorum, nec non prodromus florae Capensis, p. 234. Amstelaedami, apud Johannem Schreuderum.
  3. ^ Swartz, O.P. 1806. Synopsis Filicum, p. 112, 309.
  4. ^ Willdenow, C.L. 1810. Species plantarum: exhibentes plantas ... Ed. 4 t. V(2): 293. Berolini, impensis G.C. Nauk.
  5. ^ Heyne, K. 1987. Tumbuhan Berguna Indonesia, jil. 1: 86-87. Yay. Sarana Wana Jaya, Jakarta. (versi 1922. De Nuttige Planten ... I: 25)
  6. ^ Steenis, CGGJ van. 1981. Flora, gasan sekolah di Indonesia. PT Pradnya Paramita, Jakarta. Hal. 91.
  7. ^ Giesen, W., S. Wulffraat, M. Zierenand & L. Scholten. 2007. Mangrove Guidebook for Southeast Asia, p. 227. FAO and Wetlands International, Bangkok. ISBN 974-7946-85-8

Tautan luar[babak | babak asal-mulanya]