Filsafat perenial

Tumatan Wikipidia Banjar, kindai pangatahuan

Filsafat perenial (Latin: philosophia perennis), [note 1] nang disambat jua lawan ngaran Perenialisme, adalah sabuting sudut pandang dalam filsafat agama nang mamparcayai bahwa saban agama di dunia baisi sabuting kabujuran nang tunggal wan universal nang marupakan dasar hagan saban pangatahuan wan doktrin religius.

Gagasan perenialisme sudah ada haratan zaman kuno wan kawa ditamui dalam saban agama wan filsafat dunia. Istilah philosophia perennis panambayannya dipakai ulih Agostino Steuco (1497–1548), nang mandasarkannya matan tradisi filosofis nang sabalumnya sudah ada, naitu matan Marsilio Ficino (1433–1499) wan Giovanni Pico della Mirandola (1463–94).

Haratan pauncitan di abad ka-19, gagasan ngini dipopulirakan ulih pamimpin Masyarakat Teosofis nang kaya H. P. Blavatsky wan Annie Besant lawan ngaran "Kebijaksanaan-Agama" atawa "Kebijaksanaan Kuno". Haratan abad ka-20, gagasan ngini dipopulirakan di negara-negara babahasa Inggris ulih Aldous Huxley lawan bukunya The Perennial Philosophy, wan jua tulisan matan sakalumpuk pamikir nang wayahini dipinandui lawa ngaran Mazhab Tradisionalis.

Sudut pandang ngini bartantangan lawan saintisme dalam masyarakat sekuler modern.

Catatan[babak | babak asal-mulanya]


Catatan kaki[babak | babak asal-mulanya]